Każdy z nas zna dziecko, które jest nadwrażliwe na dotyk czy słuch, niezręczne, grymaśne, niespokojne i niezgrane. Dziecko, które cały czas jest w ruchu, które nigdy się nie męczy, albo wręcz odwrotnie dziecko, które musimy zachęcać do zabaw ruchowych.  Tym dzieckiem może być Twój syn, Twoja córka, Twój uczeń, Twój wnuczek, sąsiad. U takiego dziecka może występować zaburzenie przetwarzania sensorycznego… często spotykany, lecz niezrozumiany problem, który wpływa na zachowanie, uczenie się, sposób poruszania, odnoszenia się  do innych i myślenia o sobie.

Zapraszamy
na konsultacje, jeżeli Wasze dziecko:

• jest nadmiernie ruchliwe (ciągle biega, kręci się, skacze, huśta się, nie może ustać w miejscu) i nerwowe,
• jest zbyt spokojne, powoli wykonuje codzienne czynności, unika zabaw związanych z brudzeniem rąk np. nie lubi bawić się plasteliną, gliną, malować palcami,
• ma kłopoty z koncentracją uwagi, ma nienaturalny lęk przed wysokością, ruchem, upadkiem, jest nadwrażliwe na ruchy, negatywnie reaguje na ruch, ma chorobę lokomocyjną,
• ma problemy z wiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików, ma problem z nauczeniem się nowych zadań ruchowych np. jazda na rowerze,
• odwrotnie wkłada buty, swetry, spodnie, niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku np. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,
• nie lubi określonych tkanin ubraniowych (np. wełna),drażnią go metki, ubrania z golfem, woli nosić bluzy z długimi rękawami,
• ma kłopoty z opanowaniem technik szkolnych (pisanie, liczenie, czytanie), zdarza się, zaczyna czytać wyrazy od końca, ma trudności z przepisywaniem, przerysowywaniem z tablicy,
• podczas zajęć przy stoliku, biurku często podpiera głowę, kładzie się na stoliku, kołysze się na krześle,
• nie lubi dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem, przytulania, turlania się po podłodze, podskakiwania,
• jest niezgrabne ruchowo, ma kłopoty z łapaniem piłki, rzucaniem do celu,
• ma kłopoty ze staniem na jednej nodze, przeskakiwaniem przez niewielkie przeszkody, często się potyka, niechcący wpada na meble, inne dzieci,
• jest wyjątkowo wrażliwe na bodźce wzrokowe, słuchowe, dotykowe, np. zatyka uszy gdy słyszy jakiś dźwięk, jest niespokojne po wizycie w centrum handlowym,
• ma obniżoną wrażliwość na bodźce ( np. nie zwraca uwagi na zimno, ból) nie lubi mycia i czesania włosów, obcinania paznokci,
• nie lubi wspinać się na drabinki, zjeżdżalnie, unika huśtania się, karuzeli, często chodzi na palcach,
• podczas gimnastyki lub rytmiki wielu ćwiczeń nie jest w stanie wykonać, podobnie podczas, swobodnych zabaw ruchowych – nie może dotrzymać kroku rówieśnikom,
• ma trudności z wycinaniem nożyczkami, zbyt mocno naciska na kredki, ołówki,
• mówi niewyraźnie, niechętnie, mało,
• trzeba powtarzać mu kilka razy polecenia, wydaje się, że nie słyszy, nie uważa, jest nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża, niechętnie bierze udział w zabawach z rówieśnikami,
• ma nadpobudliwość psychoruchową (ADHD),
• wszystkim zapomina, ma niską motywację i samoocenę, ma zaburzeniami uwagi,
• to dziecko z mózgowym porażeniem dziecięcym, z niepełnosprawnością intelektualną, ze spektrum autyzmu bądź innymi sprzężonymi zaburzeniami.

Co nam daje terapia Integracji Sensorycznej?

• lepsze przetwarzanie bodźców sensorycznych,
• regulacja napięcia mięśniowego,
• poprawa koordynacji wzrokowej i wzrokowo-ruchowej,
• rozwój umiejętności manualnych i grafomotorycznych,
• wspieranie rozwoju mowy,
• doskonalenie funkcji planowania ruchowego (terapia dyspraksji),
• zapobieganie trudnościom w nauce,
• pomoc dzieciom z dysleksją, dysgrafią i dyskalkulią (dysszkołą :)),
• poprawa funkcjonowania dziecka z nadpobudliwością psychoruchową,
• poprawa koncentracji uwagi,
• wspieranie rozwoju emocjonalnego i wzrost poczucia własnej wartości,
• lepsze radzenie sobie z otaczającym światem.

• 

• 

W jaki sposób diagnozowane jest dziecko?

Terapia poprzedzona jest kompleksową diagnozą procesów integracji
sensorycznej opierającą się na przeprowadzeniu:

• Południowo-Kalifornijskich Testów Integracji Sensorycznej (PKTIS) (dzieci powyżej 4,5 roku życia),
• wywiadu z rodzicami/opiekunami,
• obserwacji klinicznych funkcji neurofizjologicznych,
• obserwacji swobodnego zachowania dziecka,
• analizie kwestionariusza sensomotorycznego rozwoju dziecka

Diagnostyczna całość obejmuje 2-3, spotkania w zależności od możliwości i kondycji dziecka.

Raport zawiera pełny opis funkcjonowania dziecka, zauważone
trudności, wnioski z wykonanych testów i obserwacji, diagnozę oraz zalecenia do
pracy w domu i szkole (w tym również dietę sensoryczną), ewentualne wskazania
do konsultacji z innymi specjalistami.

Na czym polega terapia SI?

Terapia Integracji Sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”, w której używany jest specjalistyczny sprzęt stymulujący układ nerwowy. Poprzez ćwiczenia z wykwalifikowanym terapeutą kształtuje się oraz poprawia połączenia synaptyczne w ośrodkowym układzie nerwowym, co wpływa na właściwe przetwarzanie informacji sensorycznych (zmysłowych), co w konsekwencji poprawia funkcjonowanie dziecka.